Carel Blazer (1911-1980) begon in de jaren dertig te fotograferen en volgde tussendoor een opleiding bij Hans Finsler in Zwitserland. Hij was medeorganisator van de expositie foto '37 in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Met collega's Ad Windig en Annelies Romein legde hij zich in de oorlog toe op het handwerk van valse persoonsbewijzen. In 1945 was hij een van de oprichters van het GKf en maakte daarna decennia lang deel uit van het bestuur. Vanaf eind jaren veertig ging hij voor korte tijd een compagnonschap aan met Ad Windig. Hij specialiseerde zich al voor de oorlog in portret-, kinder-, technische en reclamefotografie, maar in de praktijk kwam dat neer op documentaire series en reportages in opdracht van bedrijven en uitgeverijen. In de naoorlogse periode werkte hij veel samen met bekende grafisch ontwerpers. Blazer was een techneut en een vraagbaak voor vele praktische problemen van zijn collega's. Hij was gefascineerd door de strijd van het land met het water en legde die veelvuldig met de camera vast, zoals tijdens de aanleg van de Deltawerken. Het Maria Austria Instituut wijdde het vijfde deel van Holland zonder Haast aan foto's van Blazer.